Przed wieloma laty jeden z buddyjskich mnichów złamał śluby i czekała go za to kara. Musiał przebyć długą drogę, aby znaleźć coś, czego jeszcze nie znał, czego nie potrafił nazwać ani rozpoznać, a co wywoływałoby nieposkromioną chęć napicia się herbaty. Mnich wyruszył w podróż zabierając ze sobą jedynie bukłak na wodę i miseczkę na jedzenie, którym go poczęstują dobrzy ludzie.
Po długich wędrówkach mnich dotarł do okolic Aurangabad (północne Indie), gdzie został poczęstowany kilkoma kulkami. Pachniały słodko, jakby były zrobione z brązowego ciasta, posypane słodkimi kryształkami. Mnich ugryzł kawałek i zajrzał do środka kulki, kolor miała jasny, złocisty, słoneczny. Kuleczki z ciasta bardzo mnichowi smakowały, zjadł je wszystkie z zadowoleniem i kiedy już wyczyścił miseczkę i sięgnął po bukłak z wodą, przyszło mu do głowy, że właściwie ma ochotę na herbatę. Wielką ochotę! Tak zakończyła się jego wędrówka w poszukiwaniu tajemnicy pragnienia picia herbaty. Gdyby mnich popijał pączka herbatą, czy odkryłby, że to właśnie on wywołuje tak wielkie pragnienie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz